معلم برای برخی دانش آموزان یک شخصیت مجازی است!

دکتر در گفت وگو با ایسنا، محمد فخارزاده عنوان کرد: مشکلی که در دوره آموزش مجازی داشتیم کلاس ها و کارگاه های عملی بود و این دوره ها در ابتدای دوره دانشگاه برگزار نمی شد. به همین منظور دانشگاه صنعتی شریف بسته هایی را برای دانشجویان در منزل ارسال کرد تا کارهای کارگاهی خود را در منزل انجام دهند. این کمترین کاری بود که می‌شد انجام داد، اما حضور دانشجویان در کارگاه‌ها، تجربه‌ای را که دانش‌آموزان به آن نیاز دارند، می‌دهد و نبود دوره‌های عملی بزرگ‌ترین نقطه ضعف دانش‌آموزان در دوران کرونا بود.

وی ادامه داد: عدم برقراری ارتباط حضوری بین معلم و دانش آموز و تعامل آنها اتفاقی بود که در زمان تاج گذاری رخ می داد و در آموزش حضوری استاد می توانست حال و هوای دانش آموزان و یا سوالات آنها را درک کند. تدریس، اما این شرایط در آموزش مجازی بسیار آسان است.” نه، و معلم نمی تواند بازخورد کافی از دانش آموزان خود دریافت کند.

معاون فرهنگی سابق دانشگاه صنعتی شریف افزود: در این دو سال شاهد هستیم که دانشجویان بعد از یکی دو ترم از آموزش مجازی خسته شده اند. ترم اول آموزش الکترونیکی ممکن است برای دانش‌آموزان هیجان‌انگیز باشد زیرا می‌توانستند از خانه به کلاس درس متصل شوند، اما بعد از یک یا دو ترم خسته می‌شوند و هر ترم تعداد دانش‌آموزانی که در کلاس حاضر می‌شوند کاهش می‌یابد یا مشارکت فعال و بی‌اثر می‌کند. آنها ربطی به کلاس ندارند.

استاد دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: یکی از اصول آموزش که در آموزش حضوری بسیار مطرح است، بحث گوش دادن فعال یا گوش دادن فعال است که دانشجو در کلاس به صحبت های استاد خود گوش می دهد و یادداشت می کند. . اما در آموزش مجازی چون در کلاس فیلم وجود دارد هیچکس یادداشت نمی کند و این به دانش آموزان آسیب زیادی می زند.

دکتر. فخارزاده تاکید کرد: اگرچه کلاس مجازی برای معلمان و دانش آموزان راحت تر است، اما در درازمدت مضر است و یکی از دلایل آن نبود کلاس های عملی است.

وی گفت: دانشگاه محدود به کلاس درس نیست و زمان خارج از کلاس نیز بسیار مهم است. ما در حال حاضر دانشجوی ترم 5 داریم که هنوز استاد خود را ندیده اند، بنابراین هنوز اعتماد و ارتباط لازم در آنها شکل نگرفته است و معلم یک شخصیت مجازی برای دانشجویی است که درس می دهد و می رود.

دکتر. فخارزاده با اشاره به نکات مثبت آموزش الکترونیکی افزود: در دوران کرونا نیز نکات مثبتی در رابطه با آموزش الکترونیکی وجود داشت که در دوران پس از کرونا نیز قابل ادامه است. اما نحوه تدریس کلاس ها باید یکسان باشد و آموزش ترکیبی کافی نیست. به این ترتیب کلاس ها به صورت مجازی یا حضوری برگزار می شود. و کلاس های مجازی را در یک سری شرایط خاص مانند آلودگی هوا برگزار می کرد و یا دوره هایی را بدون فارغ التحصیلی با حضور محققان بزرگ گذراند.

یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به آسیب‌های روانی دوران کرونا گفت: یکی از ضربه‌های کرونا این بود که رشد اجتماعی دانشجویان را عقب انداخت. بسیاری از مهارت‌های زندگی اجتماعی در تعاملاتی شکل می‌گیرد که دانش‌آموزان با هم در انجمن‌ها و مراکز فرهنگی کسب می‌کنند، اما در دوران کرونا این کار انجام نشد.

دکتر دکتر با اشاره به مشکلات مربوط به بازگشت دانشجویان به تدریس حضوری. فخارزاده تصریح کرد: تورم دو سال اخیر شرایط بازگشت به تدریس حضوری را سخت کرده و بودجه دانشگاه ها باید افزایش چشمگیری داشته باشد.

باید از این فرصت برای بررسی کلاس ها و خوابگاه ها و شناسایی خلأها استفاده کنیم. زیرا تاج از بین نمی رود. وزارت علوم و قوه مقننه باید به سمت افزایش بودجه دانشگاه ها و ارتقای فضای فیزیکی دانشگاه ها حرکت کنند. برخی از سیاست های کمک هزینه باید تغییر کند و بسیاری از تسهیلاتی که به صورت رایگان در اختیار دانشجویان قرار می گیرد باید طبقه بندی شود و فقط به دانشجویان واجد شرایط کمک هزینه ارائه شود. در حال حاضر به همه دانشجویان کمک هزینه خوابگاه می دهیم و این بار بر دوش دانشگاه است. اما بهتر است این کمک هزینه فقط به دانش آموزانی داده شود که به آن نیاز دارند. این به دانشگاه کمک می کند تا کاستی های خود را جبران کند.

انتهای پیام